چسبندگی رحم (سندرم آشرمن) چیست و چگونه درمان میشود؟
چسبندگی رحم یا synechiae یک بیماری اکتسابی رحمی است که با تشکیل بافت اسکار بین دیواره های داخلی رحم و یا دهانه رحم مشخص می شود و باعث می شود که دیواره ها به طور غیر طبیعی به یکدیگر بچسبند. سندرم آشرمن اصطلاحی است که برای توصیف چسبندگی داخل رحم استفاده می شود. شدت این چسبندگی ها از نوارهای بافتی نازک و تار مانند تا ضخیم متغیر است. در موارد شدید، حفره رحم ممکن است تا حدی یا به طور کامل مسدود شود زمانی که دیواره های رحم و یا دهانه رحم به هم می پیوندند.
چگونه سندرم آشرمن بر باروری تأثیر می گذارد؟
در صورت ابتلا به سندرم آشرمن ممکن است باردار شدن برای شما دشوار باشد. اگر این کار را انجام دهید، شانس شما برای سقط جنین بالاست. ممکن است در حالی که از این سندرم رنج می برید باردار شوید، اما چسبندگی دیواره های رحم مانع از رشد جنین می شود. این امر شانس شما را برای سقط جنین یا مرده زایی در مقایسه با زنانی که این سندرم را ندارند افزایش می دهد. سندرم آشرمن همچنین خطر برخی از عوارض بارداری را افزایش می دهد، مانند:
جفت آکرتا: جفت بیش از حد عمیق در دیواره های رحم بیرون زده است. این منجر به بارداری پرخطر می شود. پس از تولد، تمام یا بخشی از آن چسبیده باقی می ماند و در نتیجه خونریزی بیش از حد ایجاد می شود.
جفت سرراهی: جفت دهانه رحم را مسدود می کند و باعث خونریزی شدید در دوران بارداری و زایمان می شود. همچنین خطر زایمان زودرس را افزایش می دهد.
خون ریزی بیش از حد: می تواند باعث سقط جنین، عفونت یا نشانه حاملگی خارج از رحم شود. حاملگی خارج از رحم حاملگی است که در لوله فالوپ شما رخ می دهد.
سندرم آشرمن یک بیماری تهدید کننده زندگی نیست، اما ممکن است شما را در معرض سقط های مکرر قرار دهد. اگر سندرم آشرمن دارید، حتما به طور منظم به پزشک خود مراجعه کنید تا بتواند بارداری شما را تحت نظر داشته باشد.
علل سندرم آشرمن
چسبندگی های داخل رحمی معمولاً در اثر آسیب به بافت رحم ایجاد می شود. با این حال، گاهی اوقات علت دقیق چسبندگی ناشناخته است. شایع ترین علت چسبندگی داخل رحمی آسیب به حفره رحم در طی یک عمل جراحی است.
در اینجا فهرستی از علل شناخته شده سندرم آشرمن آمده است:
- اتساع و کورتاژ (D&C) به دنبال یک روش سقط جنین، سقط جنین یا برداشتن جفت باقی مانده پس از زایمان.
- عفونت های پوششی رحم (اندومتریت)،
- روش های جراحی مانند جراحی میومکتومی
- سزارین
- ابلیشن آندومتر، یک روش جراحی که برای آسیب رساندن عمدی به دیواره رحم استفاده میشود تا دورههای قاعدگی را سبکتر کرده یا به طور کامل از بین ببرد.
- سل آندومتر
علائم سندرم آشرمن
زن مبتلا به چسبندگی داخل رحمی ممکن است هیچ علامت واضحی را تجربه نکند. با این حال، برخی از زنان ممکن است علائم زیر را تجربه کنند:
- ناهنجاری های قاعدگی مانند غیبت، پریودهای سبک یا نادر
- دوره های قاعدگی دردناک
- ناتوانی در بارداری یا سقط های مکرر
- درد لگن
تشخیص سندرم آشرمن
هیستروسکوپی، هیستروسالپنگوگرام (HSG) یا سونوهیستروگرام سالین (SHG) همگی می توانند برای تشخیص سندرم آشرمن استفاده شوند. هیستروسکوپی دقیق ترین روش برای تشخیص و ارزیابی چسبندگی های داخل رحمی است. این روشی است که در آن یک ابزار نازک و تلسکوپ مانند از طریق دهانه رحم وارد می شود تا مستقیماً رحم را تجسم کند.
درمان چسبندگی رحم
رایج ترین درمان برای سندرم آشرمن جراحی هیستروسکوپی است. از هیستروسکوپ برای برش بافت اسکار استفاده می شود. این روش معمولاً تحت بیهوشی انجام می شود. پس از قطع چسبندگی ها، توصیه می شود به طور موقت وسیله ای مانند IUCD، کاتتر پلاستیکی یا بالون را در داخل رحم قرار دهید تا دیواره های رحم از هم دور بماند و احتمال اصلاح چسبندگی به حداقل برسد. پس از عمل، درمان هورمونی با استروژن و گاهی NSAID ها و یا آنتی بیوتیک ها اغلب برای کاهش بیشتر احتمال اصلاح چسبندگی تجویز می شود. در موارد شدید، ممکن است نیاز به انجام بیش از یک عمل جراحی برای برداشتن چسبندگی باشد.
عوارض بعد از درمان چسبندگی رحم
- برخی از بیماران حتی پس از دریافت درمان، دوره قاعدگی را ندارند.
- سقط جنین، زایمان زودرس، خونریزی در سه ماهه سوم بارداری و یا اتصال غیرطبیعی جفت به دیواره رحم بیشتر احتمال دارد حاملگی هایی را که پس از درمان ایجاد می شود، پیچیده کند. نوع و شدت چسبندگی ها با احتمال بارداری موفق بعد از درمان مرتبط است.
- بیماران مبتلا به چسبندگی خفیف تا متوسط معمولاً پس از درمان عملکرد قاعدگی طبیعی خود را به دست می آورند و شانس آنها برای باردار شدن با موفقیت در دوره کامل بین ۷۰ تا ۸۰ درصد است.
- در مقابل، بیمارانی که چسبندگی شدید یا آسیب قابل توجه پوشش آندومتر دارند، ممکن است پس از درمان، نرخ حاملگی کامل تنها ۲۰ تا ۴۰ درصد یا کمتر را تجربه کنند.
- زنانی که آسیب گسترده به آندومتر دارند که پس از درمان بهبود نمییابد، ممکن است به فرزندخواندگی فکر کنند.
